Sven Nys ongenaakbaar in WB-cross Kalmthout

Afgelopen weekend stond in het teken van de wisseling van de wacht. Met de Ronde van Lombardije op zaterdag werd de laatste wielerklassieker van het seizoen verreden, terwijl een dag later in Kalmthout de eerste wereldbekerwedstrijd veldrijden op het programma stond. In ‘de koers van de vallende bladeren’ kon ik helaas niet aanwezig zijn, Kalmthout is daarentegen een stuk makkelijker te bereiken. Samen met enkele collega’s van WVcycling.com spraken we af op het parcours. Ik was natuurlijk erg benieuwd, want op Stefan na (tutorgroepje 3) had ik nog niemand in real life ontmoet. Na de trein te hebben genomen tot Kruiningen-Yerseke, de bus naar Roosendaal en de trein naar het godverlaten station Heide, arriveerde ik eindelijk op de plek van bestemming. Helaas restte nog een wandeling van vier kilometer….

Ik was gelukkig op tijd voor de beloften, die nog zo’n drie rondjes moesten afleggen. Ondertussen had ik het groepje wielergekken waarmee ik vandaag ging rondtrekken gevonden. De wedstrijd werd gekleurd door een zestal renners: Belgisch kampioen Tom Meeusen, Joeri Adams, Quentin Bertholet, vaste waarde Philipp Walsleben, en de Nederlanders Mitchell Huenders en Ramon Sinkeldam. Uiteindelijk waren het Meeusen, Walsleben en Huenders die voor de overwinning gingen sprinten. Huenders kwam als eerste de bocht door, maar klikte vlak voor de finish tot tweemaal uit zijn pedaal. Zijn concurrenten kwamen in de laatste meters nog langszij, waarna Tom Meeusen de snelste bleek. Een bittere pil voor de jonge Nederlander, waarmee ik vorig jaar nog een interview had. “Ik probeerde de laatste meters nog bij te schakelen, maar dat ging niet goed. Ik weet zeker dat ik zonder technische problemen had gewonnen”, vertelt hij ons teleurgesteld na de finish.



Het was niet de laatste renner waarmee we die dag zouden praten. Mede door Niels, de beheerder van onze website, maakten we die dag een ‘babbelke’ met Zdenek Stybar, Ramon Sinkeldam, de broer van Marianne Vos en mijn persoonlijke held Roy van Heeswijk. De sfeer op de cross in moeilijk te beschrijven, het is iets wat je eigenlijk een keer zou moeten meemaken. Eigenlijk is het een soort van kermis, waar je wel fantastische sport krijgt voorgeschoteld. Zoals bij de vrouwenwedstrijd, waar Daphny van der Brand in de laatste ronden alle andere dames naar huis rijdt en met de overwinning naar huis gaat. Ik sta vlak achter de finish en zie dat ze hélemaal kapot is. Zoals echte topsport hoort te zijn…!



Uiteraard kijkt iedereen uit naar de elitewedstrijd, het hoogtepunt van de dag. Lars Boom en Bart Wellens openden vlijmscherp, maar al in de tweede ronde startte Sven Nys zijn turbo en reed bij de anderen weg. Een losse tube verhindert een onemanshow en werpt het terug in het groepje achtervolgers. Even lijkt een aardige groepje de wedstrijd te gaan beslissen, maar uiteindelijk zijn het Sven Nys en Niels Albert die het hazenpad kiezen. Een geweldige sprint volgt, waarin Nys met zijn ultieme jump Albert net de baas is. Langzaam stroomt de rest van het veld binnen. Ook voor plaats dertig wordt er nog een sprintje uitgeperst, wat een helden! Langzaam stroomt het veld leeg, eerst naar het podium en dan naar huis. Langs de rennersbussen, je kunt ze complimenteren of troosten mocht je dat willen. Veldrijden is niet voor niets de sport van het volk. Ook ik maak me op om naar huis te gaan. Gelukkig kan ik meerijden tot het station, dat scheelt me zeker een halfuur. Nog tweeënhalf uur te gaan voordat ik thuis ben…

Jens